Big eyes – ติสต์ลวงตา

 

เมื่อวันก่อนเพิ่งจะได้ดูหนังเรื่องนี้ (ได้ดูช้าตลอด เพราะไม่มีเวลาเข้าโรงหนัง) ตอนแรกที่เปิดมา ก็สงสัยเพราะ ชื่อไทยคือ “ติสต์ลวงตา” ไอ้เราก็นึกว่าหนังผี เพราะภาพเด็กก็ดูหลอนๆ ตาโตออกจะน่ากลัว หนังเปิดมาแรกๆ ก็เรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่มีอะไรหวือหวา แต่พอดีเห็นว่านางเอก กับเพื่อนนางเอก เป็นคนที่เล่นเรื่องสาวนักช๊อปฯ ก็เลยคิดว่า ลองดูไปก่อนก็แล้วกัน เผื่อจะน่าสนุก

Big Eyes เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของจิตรกรหญิงที่ชื่อ มากาเร็ต คีน เธอมีลูกติดหลังจากหย่าร้างมาหนึ่งคน และได้มาเจอกับ วอลเตอร์ คีน เซลล์แมนฝีปากดีที่ตลาดนัดศิลปะแห่งหนึ่ง โดยเขาอ้างว่าตัวเองก็เป็นจิตกรเช่นกัน เธอตกหลุมรักเขาและได้แต่งงานกันหลังจากนั้นไม่นาน ต่อมาเขาได้นำภาพวาดของตัวเองและของมากาเร็ตไปขายในผับแห่งหนึ่ง ซึ่งรูปเด็กผู้หญิงตาโตของมากาเร็ต เป็นที่สนใจมากกว่าภาพวิวทิวทัศน์ของเขา เขาจึงสวมรอยบอกไปว่าภาพวาดเหล่านั้นเป็นของเขาเอง แต่ด้วยวาทะศิลป์และกลยุทธ์อันแยบยลในการขายของเขา ทำให้ภาพวาดเด็กตาโตขายดีมาก และเป็นข่าวดังไปทั่ว ส่วนตัวมากาเร็ตเองนั้น ตอนแรกที่เธอได้ยินว่าเขาแอบอ้างภาพวาดของเธอ เธอก็โกรธมาก แต่เพราะวอลเตอร์บอกว่าการอ้างอย่างนั้นมันทำให้รูปขายได้ และยังไงเงินก็เข้ากระเป๋าเดียวกัน เธอจึงต้องตกกระไดพลอยโจนปล่อยให้เขาแอบอ้างไปอย่างนั้น ส่วนตัวเองต้องปิดปากเงียบ โกหกแม้กระทั่งลูก และเพื่อนสนิท และเก็บตัววาดรูปอยู่แต่ในบ้านตลอดเวลา

แต่เมื่อถึงจุดหักเหของชีวิต เมื่อมากาเร็ตค้นพบว่าภาพวาดที่วอลเตอร์บอกมาตลอดว่าเขาวาดเองนั้น ความจริงเป็นภาพวาดของคนอื่น และคำพูดต่างๆที่เขาพูดมาก็เริ่มเชื่อถือไม่ได้ เธอและลูกสาวจึงหนีออกจากบ้านไปอยู่ที่ฮาวาย และด้วยการสนับสนุนของลูกสาว เธอก็ยื่นฟ้องขอสิทธิ์ในภาพวาดของเธอคืนมา และพิสูจน์ว่าภาพวาดทั้งหมดนั้นเป็นของเธอเอง

การดำเนินเรื่องของหนัง มีการพัฒนาความเข้มข้นขึ้นมาเรื่อยๆ จนเราเผลอตัวลุ้นไปกับนางเอกจนกระทั่งจบเรื่อง และสุดท้าย ก็ต้องร้องว้าว เมื่อได้รู้ว่า หนังเรื่องนี้ สร้างมาจากชีวิตจริงของ มากาเร็ต คีน ซึ่งตอนนี้อายุ 91 ปีแล้ว และที่ต้องร้องว้าวอีกอย่าง คือ หนังเรื่องนี้ เป็นหนังของทิม เบอร์ตัน เจ้าของผลงานหนังแนวแฟนตาซีมากมาย ไม่ว่าจะเป็น Alice in Wonderland, Edward Scissorhands, Corpe Bride, The Nightmare Before Christmas, Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street, etc. ซึ่งหนังส่วนใหญ่ของเขาจะมีลักษณะลายเซ็นพิเศษที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่กับเรื่องนี้ ถือว่าเป็นหนังที่ปกติธรรมดาที่สุดที่เขาเคยสร้างมาเลยทีเดียว

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง: 

• เมื่อได้ดูจนจบ สารหลักที่เราได้รับ ก็คือเรื่องเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ ซึ่งแน่นอน สมัยก่อนคงยังไม่มีกฎหมายนี้มาบังคับใช้ แต่ในปัจจุบัน งานศิลปกรรม ไม่ว่าจะเป็น จิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ ภาพถ่าย ภาพประกอบ งานศิลปประยุกต์ต่างๆนั้นถือเป็นผลงานที่ได้รับความคุ้มครองโดยทันที โดยที่เจ้าของไม่ต้องไปจดลิขสิทธิ์อะไรเพิ่มเติมอีกเลย  ซึ่งสิ่งที่สะใจที่สุดในหนังเรื่องนี้ คือตอนที่ศาลบอกให้มากาเร็ต และวอลเตอร์ วาดภาพให้ดู ซึ่งแน่นอนว่ามากาเร็ตวาดได้เสร็จเรียบร้อยภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ส่วนวอลเตอร์กลับอ้างว่าตัวเองเจ็บไหล่ ไม่สามารถวาดภาพได้ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของผลงาน Big Eyes ตัวจริง

 

• ส่วนข้อคิดอีกหนึ่งเรื่อง ก็คงเป็นเรื่องของการโกหก มันเป็นเรื่องที่ตอบได้ยากว่า การโกหกสีขาว หรือ White lie นั้น เป็นเรื่องที่ควรทำหรือไม่? ซึ่งตามในเรื่อง การที่วอลเตอร์โกหกก็ดูเหมือนจะเป็นการโกหกเพื่อให้ชีวิตของตัวเองและครอบครัวดีขึ้น การโกหกของเขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน นอกจากมากาเร็ต ผู้ซึ่งก็ได้ผลประโยชน์จากการโกหกนั้นเช่นกัน แม้แต่บาทหลวงที่มากาเร็ตไปสารภาพบาปยังพูดเลยว่า “ถ้าเราโกหกแล้วทำให้อะไรบางอย่างดีขึ้น มันอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้” แต่สำหรับมากาเร็ตนั้น คงอยากตอบว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย” มากกว่า

 

ส่วนใครที่อยากเห็นผลงานของมากาเร็ต คีน ตัวจริง สามารถไปติดตามกันต่อที่ Facebook ของคุณยายกันได้เลยค่ะ